Drie generaties. Een vader, een dochter en een kleinzoon. Emiel, Hannelore en Matteo. Alle drie gedrenkt in hun tijd. Emiel neemt het leven zoals het komt. Hij luistert naar jazz om die verschrikkelijke oorlog achter zich te laten en weigert dienstplicht. Noodgedwongen neemt hij de boerderij van zijn vader over en ziet met lede ogen de opkomst van machines en schaalvergroting aan. Hannelore spuit met zwarte verf NO FUTURE, DESTROY en FASCIST COPS op de muren in het dorp. Ze kiest resoluut voor haar talenten en surft op de golven van haar tijd. Matteo ondergaat de tijdsgeest, vindt zijn moeder hypocriet, en zoekt zin en geborgenheid in de Europese verlichting. Ondertussen worstelen ze allemaal met de liefde. De tijd verstrijkt, het leven gaat door, en het ideaal van de een verglijdt pijnlijk in het leven van de ander.