Titels kunnen misleidend zijn. Zoals die van het nieuwste boek van Kevin Brooks, In Actie!, het eerste deel van de Delaney Detectives-trilogie in wording. Titel en naam van de serie suggereren een variant op Enid Blytons De Vijf. Maar wie Brooks’ geprezen young adult-boeken kent, weet dat we van hem geen doorsnee jeugddetective hoeven te verwachten.

In Actie! is een rasechte ouderwetse pageturner: spannend, doordrenkt met talrijke complottheorieën en pretentieloos geschreven, zoals alleen Brooks dat kan. En ja, Brooks schreef nog niet eerder voor ze, maar In Actie! is voor dezelfde jeugdige lezers als indertijd De Vijf was bedoeld. Maar dat betekent niet, vindt Brooks, dat tien- en elfjarigen ontzien moeten worden. Ze mogen best weten dat het leven geen ‘spel’ is en ‘de echte wereld een smerige en gevaarlijke plek kan zijn’. Brooks’ protagonist Travis – slim, sterk (want een fanatieke bokser) en vrijpostig – wordt letterlijk en figuurlijk op hardhandige wijze met die wrede werkelijkheid geconfronteerd.

Zijn avontuurlijke jongensverhaal begint bij de begrafenis van zijn door een auto-ongeluk omgekomen ouders. Hij ontwaart daar een onbekende man met een ogenschijnlijk verborgen knoopsgatcamera. Als rechtgeaarde zoon van een detective-echtpaar en kleinzoon van een oud-inlichtingenofficier prikkelt die vreemdeling Travis’ speurderszin. Het leidt hem ook af van die ene pijnlijke vraag: waarom moesten juist mijn vader en moeder doodgaan? Ook al beseft hij daar nooit een antwoord op te krijgen. Wanneer Travis daarop besluit de laatste zaak van het detectivebureau van zijn ouders Delaney & Co. op te pakken – de vermissing van een Pakistaanse jongeman – komt het verhaal op stoom.

Brooks balanceert soms op de grens van geloofwaardigheid met spionnen en dubbelspionnen van de CIA, MI5, en jihadgroepen die overal en nergens opduiken. Maar hij maakt Travis’ diepe verdriet knap tussen de regels voelbaar en geeft hem een oprechte, speelse vertelstem die soms stoer, soms ontroerend klinkt.

Niemand wordt uiteindelijk ‘gepakt’. Dat open einde past bij het verhaal. Juist het feit dat Travis en zijn grootvader (Travis’ hoeder en mede-speurder) tot de pijnlijke ontdekking komen dat ‘the ultimate truth’, zoals de oorspronkelijke titel luidt, eruit bestaat dat die niet bestaat, maakt dat In Actie! stevig in de werkelijkheid is geworteld. ‘Het leven is niet logisch’, concludeert Travis. ‘Soms slaat het nergens op. Soms gebeuren dingen gewoon.’