Na zo'n 50 jaar kunstenaarschap kijkt Pjotr Müller (1947) terug op zijn loopbaan in de vorm van een door hemzelf getekende autobiografie in stripvorm. Het getekende verhaal was oorspronkelijk heel persoonlijk, bedoeld voor zijn dyslectische zoon Mo. Müller begon met het maken van reeksen kleurenprints van zijn kunstwerken, die hij met zwarte pen van een getekende fictieve omgeving voorzag. Gaandeweg is een compleet levensverhaal ontstaan, waarin hij zijn leven als kunstenaar in beeld brengt, zijn motieven om beeldhouwer te worden, zijn relatie tot zijn familie, gezin en professionele entourage, zijn inspiratievormen en uiteraard zijn oeuvre tot nu toe. De door Pjotr Müller gekozen vorm, de strip, is voor een beeldhouwer uniek om zijn werk te duiden. De werken krijgen een context, een situering die in werkelijkheid niet mogelijk is. Als toegankelijk medium bij uitstek is de strip een ideale kennismaking met de complexe wereld van de kunstenaar en een mogelijkheid zijn werk te duiden voor jonge generaties.