Met de as van haar overleden vader in een oude tabaksdoos, reist Anna naar Zeeuws-Vlaanderen vastbesloten hem terug te brengen naar zijn geboortedorp, Biervliet. In de dichte mist blijft de veerpont op de Westerschelde stilliggen. Een tante, ook aan boord, vertelt haar een aantal beklemmende verhalen die Anna’s beeld van haar vader doen kantelen. Eenmaal aan de overkant bezoekt ze de plaatsen van haar vaders jeugd. In dit verstilde landschap ervaart ze hoe hij zich een buitenstaander moet hebben gevoeld. Daar pas wordt haar ten volle duidelijk hoezeer de slag om de Schelde in oktober 1944 op iedereen zijn sporen heeft nagelaten: op haar familie, haar vader en uiteindelijk ook op haarzelf. De stille oorlog van mijn vader is een boek over een vergeten oorlog in een vergeten gebied. Over kleinmenselijk leed veroorzaakt door grote strategische beslissingen. Over de menselijke behoefte om gekend en geliefd te worden door je naasten. ‘Dit is meer dan een oorlogsverhaal, het is in de kern een verhaal over ‘mens zijn’ in een complexe situatie. Over verwachtingen, keuzes, de wens het goede te doen en de onmacht daarin. Het heeft me diep geraakt.’ ‘Ik geloof niet dat ik in de afgelopen 15 jaar een boek heb gelezen dat me zo heeft ontroerd.’ ‘Prachtig boek in een beeldende stijl. Ik heb gelachen en gehuild. Warm aanbevolen.’ ‘Een familiekroniek, persoonlijke zoektocht en ode aan het Zeeuws-Vlaamse landschap.’ Annemieke de Schepper is docent, schreef columns, artikelen en verhalen. Dit is haar romandebuut. www.annemiekedeschepper.nl