In de grote tuinen bij de arbeiderswoningen, van 10 tot wel 25 are, werden naast de aardappelen voor eigen consumptie en verkoop veel zomer en winterwortels verbouwd, die door de samenstelling van de grondsoort een bijzonder lekkere smaak hadden. Vooral de vrouwen ventten die wortelen uit in de naburige dorpen, maar ook in Appingedam en Delfzijl. Zo is de naam “worrelkopp’n” ontstaan en heeft een cultuur historische lading gekregen.