Kamphoofd tegen wil en dank

Elly Campioni-Soeters (1907-1985) kreeg begin jaren zeventig terugkerende nachtmerries over haar kamptijd in Nederlands-Indië. Op doktersadvies besloot ze haar oorlogsherinneringen op te schrijven. Het werkte en verloste haar van de akelige dromen. Maar het manuscript verdween in een kast, en bleef daar. Tachtig jaar na het begin van haar Japanse internering, in najaar 1942, kan Nederland eindelijk kennisnemen van haar relaas. Elly Campioni werd in juli 1943 kamphoofd van Jappenkamp Grogol bij Batavia (Jakarta), waar ze de leiding had over ruim achthonderd vrouwen en kinderen. Volgens een ooggetuige was ze een kordate “dame”, een “bemiddelaarster en niet bang uitgevallen”. Ze stelde zich meermalen als een ‘duivelin’ op tegenover de Japanners, en kreeg zo het nodige gedaan. Ondanks het eenzijdige voedsel leed er nooit iemand honger in kamp Grogol, en stierven slechts weinigen. Ook wist Elly Campioni door handig optreden te voorkomen dat vrouwen werden afgevoerd naar de Japanse legerbordelen als ‘troostmeisje’. Griselda Molemans, auteur van Levenslang oorlog, over dit boek: “Dit historische document geeft een uniek inkijkje in meerdere interneringskampen op Java tijdens de Tweede Wereldoorlog.”