Van stadsommetjes tot on-Nederlands natuurschoon

Wandelboeken NRC recenseert de komende tijd uiteenlopende wandelboeken. Deze keer: wandelen door vestingstadjes, langs de fraaie IJssel en door de heuvels van Zuid-Limburg én daarbuiten.

52 ommetjes vol horeca
Na het verkoopsucces van het in 2020 verschenen boek 52 zondagen, wandelen & lunchen verschenen dit voorjaar in één klap drie vervolgtitels: 52 nieuwe zondagen, wandelen & lunchen; 25 zondagen, wandelen & groen; en 25 zondagen, wandelen & museum. Maar wie denkt dat hij er nu 102 nieuwe wandeltips bij heeft gekregen heeft het mis. De twee subvarianten blijken te bestaan uit een-op-een-kopieën van de stukjes in de 52 zondagen, het nieuwe én het oude boek. Volgt u het nog?

Eerst de positieve dingen. De boekjes, met niet te lange wandelingetjes door dorpen, stadjes of steden, zien er gelikt uit, met mooie foto’s die elke zondag van het jaar tot een feestdag lijken te kunnen maken – al zijn ze wel allemaal gemaakt op zonnige voorjaars- of zomerdagen. En het zijn wel érg veel beelden van de lokale horeca. Maar het betreft dan ook geen ‘standaard’ wandelboeken: het gaat hier nadrukkelijk om een leuk ommetje gecombineerd met lekker lunchen, ofwel een plezierig dagje uit zonder meteen uren te moeten wandelen. Niets mis met dit concept; voor veel mensen zal dit juist een ideale combinatie zijn.

Maar horeca kan ook té leidend worden. Blind afgaan op de routes (helder omschreven en alle voorzien van een eenvoudig maar duidelijk kaartje) valt om die reden af te raden – kijk vooral zelf ook goed waar het mooi is. Zo voerde de wandeling in Delft het laatste stukje, voor ons onbegrijpelijk, door een van de weinige níét-mooie straten die deze verder prachtige stad kent. Erger is dat de auteur kennelijk niet de moeite heeft genomen bij het twee jaar later integraal opnieuw gebruiken van teksten en foto’s uit het eerste boek, te checken of deze nog steeds actueel zijn. Zo was een horecagelegenheid in Delft inmiddels drastisch aangepast, en dat gebeurde toch echt al twee jaar vóór deze recente titel verscheen, wist de ober ons te vertellen.

Woerden is qua schoonheid natuurlijk van een andere orde dan Delft, maar de wandeling wijst je wel op de mooie gebouwen en pleintjes die er óók zijn, en dat is ook echt leuk aan dit boek – je ontdekt onbekende plekjes in eigen land waar je anders aan voorbij zou rijden. Maar wat jammer dan toch weer dat je, terwijl je via de Wilhelminaweg (en niet -straat, zoals het boek vermeldt) naar het kasteel (met horeca) wordt gestuurd, niet wordt gewezen op een indrukwekkend monument voor de tijdens de Tweede Wereldoorlog omgekomen joodse inwoners van Woerden. Je komt er nota bene pal langs! Waarmee dit toch wel een erg eendimensionaal boekje wordt. Denkt de auteur die zo van koffie met taart, lunchen en borrelen houdt dat de lezers daar dan óók wel niet in geïnteresseerd zullen zijn? Juist in Woerden moet je elke bijzonderheid meepikken, zou je zeggen.

De wandeling door Dordrecht was dan weer erg fraai en deed ons verlangen naar meer Hollandse stadjes uit het boek.

Dan 25 zondagen wandelen & museum. Leuk is dat met name de onbekendere musea worden getipt. Apart is alleen dat bijna alle musea kilometers verderop liggen ten opzichte van de dorps- of stadswandeling; twee ritjes met de auto dus. Echt bizar wordt het als bij de stadswandeling in Breda wordt verwezen naar het TextielMuseum in een compleet andere stad: Tilburg, dertig kilometer verderop! Maak dan een nieuw boek los van die bestaande ommetjes, als je de musea er met de haren bij moet slepen.

Ronduit teleurstellend is de tweede afgeleide: 25 zondagen wandelen & groen. Wij sloegen juist aan op dat groen: hoe fijn is het niet om na een mooie stadswandeling ook even neer te kunnen zijgen op een fraaie groene plek, met de verkoeling en gezonde lucht die de bomen leveren? Bij een deel van de plaatsen word je inderdaad naar zo’n groene oase geleid, al is de informatie over de wandelmogelijkheden bij het Naardermeer dan bijvoorbeeld weer niet volledig, en ligt een aantal van die groene plekken ook weer op tien tot vijftien (!) kilometer afstand van het betreffende stadje – waaróm toch? Maar nog erger is: bij een aantal blijkt het ‘groen’ geen park of (thee)tuin, maar gewoon een horecagelegenheid in de stad waar ze biologisch, dus ‘groen’ werken! Ja, zo kan ik het ook.

De horeca is in alle opzichten heilig in dit concept, zoveel is inmiddels wel duidelijk. Maar daarmee wordt dit verder fraai uitgevoerde boekje ondanks de vele leuke dagtripideeën er helaas vooral een van de gemiste kansen.

08-07-2022 Saskia van Loenen