De bevoorrechte ex-junkie Hunter Biden: hotelkamers, drank en drugs

Hunter Biden In zijn memoires weet Hunter Biden, zoon van de Amerikaanse president, de beschuldigingen van belangenverstrengeling aan zijn adres niet ongedaan te maken.

Hunter Biden, zoon van de Amerikaanse president, heeft een griezelboek geschreven. Het heet Beautiful Things en behandelt het leven van de enige overlevende van de drie kinderen die Joe Biden en zijn eerste vrouw Nelia kregen. En wat voor een leven heeft Hunter Biden (1970) geleid, of moet je zeggen: geleden? Een auto-ongeluk waarbij zijn moeder en zusje omkwamen en zijn broer Beau flink gewond raakte. Dronken als puber, gearresteerd met cocaïne op achttienjarige leeftijd. Een baan als bedrijfsjurist, ‘het tegendeel van wat ik verwacht had te zullen gaan doen’. En al die tijd een broer die precies doet wat de vader van de twee had gehoopt.

Dan sterft Beau aan een hersentumor. Voor die tijd was Hunter al verslaafd aan alcohol, had mislukte pogingen gedaan om af te kicken. Hij bedriegt zijn vrouw met de weduwe van zijn broer, laat haar vallen en dompelt zich onder in een crack-verslaving. Totdat hij wordt ‘gered’ (ja werkelijk, zo noemt hij het slothoofdstuk) door een vrouw met wie hij trouwt binnen een week nadat ze elkaar hebben ontmoet.

‘I love you, I love you’
Het is ongepast om te psychologiseren zonder iemand te kennen, maar het boek is één grote uitnodiging om rond te neuzen onder het schedeldak van deze getormenteerde man. Telkens onderstreept Hunter hoeveel hij van zijn broer Beau hield, hoeveel Beau van hem hield. Toen zij beiden na het auto-ongeluk in 1972 bijkwamen in het ziekenhuis, hoorde hij als eerste de stem van Beau: ‘I love you, I love you, I love you.’ Het zijn ook de laatste woorden in het boek, als hartenkreet van Hunter voor zijn gestorven broer.

Maar is het louter liefde? Beau, die net als vader Joe ooit had besloten geen alcohol meer te drinken, wandelde niet alleen standvastiger over de wegen van het leven, hij kreeg ook de bevestiging die zijn jongere broer ontbeerde maar zo duidelijk nodig had. Als Beau wordt begraven, noemt president Obama hem ‘een upgrade’ van de vader: ‘Joe 2.0.’ Als ze opgroeien, schrijft Hunter, ‘dacht mijn vader dat Beau ooit president zou kunnen worden en dat het hem met mijn hulp zou lukken’.

Wat betekent het dat Hunter na de dood van Beau een relatie aanknoopt met zijn jong bestorven schoonzus? ‘Ik wilde niet de plaats van mijn broer innemen. God weet dat ik dat nooit zou doen’, bezweert hij. Voordat de lezer het kan doen, neemt Hunter zichzelf de maat: ‘Als ik terugkijk, kan ik niet zien of het een kwestie was van mezelf wegcijferen of egoïsme.’ Hunter vroeg zijn vader destijds om een officiële verklaring van goedkeuring aan de pers te sturen. Joe deed dit braaf.

Drank, drugs en sekswerkers
Kijk eens goed naar de foto op de voorkant. Een piepjonge Hunter in een schattig wit pakje – de onschuld zelve. Broer Beau en een deel van vader Joe zijn van de foto afgeknipt, we zien alleen nog de grote hand die Hunter vasthoudt. Alles aan dit boek is voer voor psychologen.

De schijnbare eerlijkheid over de demonen die hem kwellen, hebben Biden gunstige kritieken opgeleverd in de Amerikaanse pers, waar ze altijd eerbied hebben voor exhibitionisme van beroemdheden. Zijn beschrijvingen van het verslaafdenleven worden geprezen, zonder vragen over de omstandigheden. Biden verstookt duizenden dollars aan vliegtuigtickets, huurauto’s, hotelkamers, drank, drugs en prostituees – een stripper bewees voor de rechter dat Hunter de vader is van haar kind. (Zij noch zijn kind wordt in het boek genoemd.) Een nogal bevoorrecht junkieverdriet, dat van Biden.

Juist toen zijn vader vicepresident was en veel te maken kreeg met Oekraïne, trad Hunter aan in de raad van bestuur van een energiebedrijf in het door en door corrupte land. In de aanloop naar de verkiezingen van 2020 werd dit gegeven door president Trump en diens persoonlijk advocaat Rudy Giuliani aangegrepen om Biden sr. van belangenverstrengeling te beschuldigen. Hunter zegt dat zijn werk voor Burisma ‘van een grandioze banaliteit’ was. Eerst schildert hij het bedrijf af als een bolwerk tegen Russische agressie. ‘Burisma stond lijnrecht tegenover de directe belangen van de gevaarlijkste persoon ter wereld – Vladimir Poetin.’ Het was volgens hem een model van transparantie en zakelijke ethiek. Het advocatenkantoor dat Hunter had ingeschakeld, adviseert dat Burisma ‘zelfs nog verder zou kunnen gaan in het navolgen van de westerse standaarden’ op dit gebied. Klinkt dat als een aanbeveling of een waarschuwing?

President van Polen
Blijft de vraag: waarom heeft dit bedrijf van alle mensen in de wereld Hunter Biden, jurist en lobbyist met een niet heel indrukwekkende staat van dienst, in de raad van bestuur opgenomen voor ‘een bedrag van vijf cijfers’ per maand? ‘Voor Burisma was mijn naam goud waard’, schrijft Hunter. Hij vergelijkt zichzelf met Aleksander Kwasniewski, de voormalige president van Polen, die ook in de raad zat. ‘Die zei altijd: ik snap heus wel dat als iemand mij vraagt mee te doen aan een of ander project, dat het niet alleen is omdat ik zo goed ben. Het is ook omdat ik Kwasniewski ben, voormalig president van Polen. Dat hangt allemaal samen. Zonder een bekende naam ben je niemand. Een Biden zijn is niet slecht.’

Droevig dat Hunter Biden het verschil niet ziet tussen een man die zélf ooit als president Polen leidde, en hemzelf – niet meer dan de zoon van iemand met een hoge functie. En passant beschrijft Biden nog een moment waarop hij met zijn vader ‘meelift’ op de Air Force Two naar Beijing. Daar heeft hij een afspraak met een Chinese zakenpartner en de Amerikaanse vicepresident ontmoet deze zakenpartner ‘in de lobby, net lang genoeg om hallo te zeggen en handen te schudden’. Euh, ja, dat is dus belangenverstrengeling, hoe luchtig je het ook opschrijft.

In interviews zegt Biden dat hij voortdurend vreest voor een terugval in zijn verslaving. The Washington Post noemde dat ‘een schaduw over het presidentschap van zijn vader’. En wat te denken van het lopende FBI-onderzoek naar de belastingopgaven van Hunter Biden? Daarbij speelt ook de schimmige kwestie van de laptop die Hunter ooit bij een reparateur zou hebben achtergelaten en die in handen van Giuliani zou zijn gekomen.

Tegen het einde van de presidentscampagne hebben Trump-vriendelijke media bericht over foto’s, e-mails en sms-berichten die op deze laptop zouden hebben gestaan. Ze zouden bewijzen dat vader Biden zich ook aan belangenverstrengeling schuldig heeft gemaakt. De omstandigheden waaronder Giuliani aan de e-mails kwam zijn dubieus, de bron van de kranten die eruit citeren is onduidelijk. Dat kan betekenen dat deze affaire straks als een luchtballon leegloopt. Tot die tijd blijft Hunter een bron van zorg voor zijn vader.

21-05-2021 Bas Blokker