Die wilde nacht met Jimi Hendrix was dus wèl echt

Jules Deelder Dichtersdochter Ari Deelder stelde een bijzonder, liefdevol album samen met de spullen die haar vader achterliet na zijn plotselinge dood in 2019.

Wat moet je met de inboedel als je vader is overleden? Een stapeltje foto’s wil je wel bewaren. Zijn favoriete visserspetje misschien ook, of de halfvolle fles van zijn lievelingsdrank. Maar de meeste spullen eindigen toch verweesd aan de stoeprand.

Scenarist en regisseur Ari Deelder deed het anders. In 2019 verloor zij plots haar vader, de Rotterdamse dichter Jules Deelder. Wat ze vond aan parafernalia heeft zij vastgelegd in ABCDeelder. Haar moeder deed de vormgeving en maakte de illustraties van dit bijzondere, liefdevolle album.

Uit de uitstalling van nagelaten spullen doemt een rijk beeld op van de dichter. Ze toont Deelders jazzplaten, oorlogsboeken, maar ook kleurige dassen, zonnebrillen en messen. Het alarmpistool dat hij ooit, bij wijze van opening van een festival, tegen zijn slaap liet afgaan, waar hij tinnitus aan overhield. De plastic assemblages en de readymades die hij zelf maakte. Bijzonder is het briefje dat Jimi Hendrix bij hem achterliet: ‘Let your mind and fancy roll on’. Deelder schreef een verhaal over de drugsnacht die hij in 1967 beleefde met de jonggestorven gitarist, na een opname van het tv-programma Hoepla. Dit verhaal wordt door tijdgenoten in twijfel getrokken – er werd zelfs een documentaire over gemaakt – maar het briefje is een bewijs dat het echt gebeurd is.

Ook bijzonder is een readymade die de dochter juist niet heeft gevonden: de ‘Egofoon’, een bakelieten doosje waarin Deelder het mondstuk van een telefoon had geplaatst, zodat hij er eindeloos in kon praten zonder te worden weersproken. Op zijn sterfbed vroeg Deelder zijn dochter ernaar, maar het kunstwerk was onvindbaar.

Veel van Deelders inboedel ademt nostalgie: het bakeliet, zijn 1950s-kleding, de oude jazzplaten, de boeken over de Tweede Wereldoorlog – de spannende tijd die hij nèt gemist had. Het is ook nadrukkelijk de tijd vóór de hippiejaren, toen Deelder doorbrak met zijn speedy, ritmische, geestige, en voor iedereen begrijpelijke poëzie. Het album opent met een atypisch bloemetjesoverhemd uit die tijd.

Voor de nodige context zorgen een interview en eulogie uit de Volkskrant, waarin de zoektocht naar een plaat van trompettist Tony Fruscella centraal staat. Mooi is dat journalist John Schoorl Deelders geestige, geheel eigen idioom goed heeft gevangen.

Ari Deelder is bezig met de biografie over haar vader. Dit album is een sterke ouverture daarvan. Een ‘wormvormig aanhangsel’ noemde ze het zelf, in Op1. Daar werd haar ook gevraagd wanneer die biografie verschijnt. Licht geagiteerd verzuchtte ze: „Dit is wel een beetje vragen aan iemand die net een kind eruit heeft geperst, nog vóór de nageboorte: wanneer komt de tweede?”

09-09-2022 Wilfred Takken