De jaren van de wederopbouw worden gekenmerkt door een vrijwel continue economische groei. Daar komt vanaf de jaren ’70 geleidelijk verandering in. Door een verslechtering van de concurrentiepositie van Nederlandse bedrijven, de oliecrisis en een stagnerende verzorgingsstaat wordt er door het bedrijfsleven en de overheid massaal bezuinigd en loopt de werkloosheid snel op. De maatschappelijke onvrede is groot, ook in Zeeland. Dit manifesteert zich in de jaren ’80 vooral in protesten en stakingen. Onvrede is er in die jaren onder de bevolking ook over de wapenwedloop tussen Oost en West en over het gebruik van kernenergie. De protesten hiertegen komen in een stroomversnelling door de grote kernramp in Tsjernobyl in 1986. De kerncentrale in Borssele wordt in die jaren het middelpunt van het landelijk protest. In de jaren ’90 belandt de samenleving in een nieuw tijdperk. De muur is gevallen en de welvaart neemt weer snel toe. Toch zijn er voor veel werknemers ook nieuwe bedreigingen zoals automatisering, privatisering en fusieprocessen. In dit boek wordt een beeld geschetst van Zeeland in de periode 1975-2000. Een onrustige periode, of op zijn Zeeuws: ‘Roerige tieden.’ Aandacht wordt gegeven aan veranderingen in de infrastructuur, landbouw, industrie, dienstverlening en toerisme. Ook technologische ontwikkelingen en digitalisering komen aan bod, evenals vrije tijd, kunst en cultuur, sport en jongeren.