Geheimen passen niet in een verhuisdoos

Wat als... ik het gewoon zou zeggen? Papa, mama en Jesse, ik roep iedereen bij elkaar, met z’n allen rond de tafel. Ik zie mezelf zitten in de nieuwe woonkamer. Ik hoor mijn eigen ademhaling, veel te hard. Mijn stem klinkt zacht. Ik zeg: ik moet jullie iets vertellen. Vere is verhuisd. Een nieuwe woonplaats, een nieuw huis, een nieuwe school, een nieuw kapsel, een nieuwe beste vriendin, een nieuw gevaarlijk spel. Is dat genoeg om te vergeten wat er in het oude huis is gebeurd?
Is tweehonderdvijftig kilometer ver weg genoeg om opnieuw te kunnen beginnen? Wat moet je doen als je een geheim hebt waar je met niemand over kunt praten?