Bas en Esther, een maatschappelijk betrokken echtpaar met drie eigen kinderen, besluiten uit huis geplaatste kinderen voor kortdurende periodes op te vangen. De plaatsing van de eerste kinderen verloopt goed. Dat is niet meer het geval als het weerbarstige meisje Batja in het gezin komt. Zij reageert vreemd. Batja huist bij voorkeur onder tafels en het is geen spelletje. Esther is degene die door Batja's gedrag uit balans raakt. Dat Batja zich verstopt, activeert herinneringen aan een oorlogstrauma in haar familie. "Toen mijn vriendinnetje Lucie vertrokken was, zei opa: 'Haar ouders waren fout in de oorlog. Je weet toch, Nederlanders die met de vijand heulden.' 'Maar daar kan Lucie toch niets aan doen?' 'Nee', zei opa, 'maar je moet het toch weten'." Het gedrag van Esther zal alle huisgenoten beïnvloeden en neemt dramatische vormen aan. De raderen van de geoliede gezinsmachine haperen. "Ik heb je toch geleerd om keuzes te maken, hoort ze opa's stem krachtig en nadrukkelijk. Daar gaat het om, kind, keuzes maken in je leven." Mia Davidson-Henselijn (1939) werkte jarenlang bij Joods Maatschappelijk Werk als gespecialiseerd maatschappelijk werker. Tot op heden is zij verbonden aan verschillende educatieve organisaties. Naast vakmatig schrijven, houdt zij zich ook bezig met poëzie. Zij debuteerde in 2011 met de dichtbundel 'Eigen vel', waarin Mia zich door middel van haar woorden verzet tegen de absurditeit van een wereld waarin zij haar bestaansrecht voortdurend lijkt te moeten bevechten.