We denken in taal, converseren in taal, leggen gebeurtenissen vast in taal; maar ook beïnvloedt taal hoe we ons voelen, hoe we ons tot elkaar verhouden, hoe we onze binnen- en buitenwereld begrijpen. In Begrijp me niet te vroeg creëert Wiel Kusters vanuit bestaande taal een nieuwe taal: met zijn dichtkunst wakkert hij wonderlijke gevoelens aan, zet hij de lezer op nieuwe gedachtesporen, plaatst hij bekende zaken in een nét iets ander daglicht. Zo balanceert hij tussen het vertrouwde en het verrassende en bewijst hij dat poëzie emoties kan oproepen waarvan we niet wisten dat ze bestonden.