Over voskleurige merries wordt vaak gezegd dat ze een eigen willetje hebben en niet gemakkelijk in de omgang zijn. Veelgehoorde kreten zijn dat je met een ‘rooie’ levenslang te maken zult hebben met ‘de vorm van de dag’ en verder dat je helemaal niets met zo’n paard kunt beginnen zonder gebruiksaanwijzing. Volgens kenners zijn ze zeer pittig en kunnen zich ook nog eens behoorlijk tegendraads gedragen. Als er dan uiteindelijk toch zo’n felbegeerde vos in je leven verschijnt en je ook nog eens te kampen krijgt met de opbeurende opmerking ‘nou, succes ermee’ zou je aan het twijfelen kunnen slaan.

Cheyenne, Ellens merrie die ruim vijftien jaar geleden bij haar werd geboren is zo’n typische vosmerrie. Ondanks dat paarden van het Gelderse ras zich kenmerken door een betrouwbaar, gehoorzaam en werkwillig karakter, lijkt er af en toe bij dit paard toch ook een steekje los.

Pas op het moment dat het Ellen duidelijk wordt dat dit paard niet zomaar bij haar is gekomen, maar als spiegel fungeert voor haar eigen problemen, keert langzaam het tij. Ellen Pitlo (1962) auteur van het boek Tussen vrouwen en paarden is van jongs af aan gefascineerd door deze prachtige dieren. Voor haar fotografie en schrijven vormen ze een dan ook onuitputtelijke bron van inspiratie. www.ellenpitlofotografie.nl