De Belgische fotograaf JEF PAEPEN verkende met fotoreeksen als 'Le goût de l’ éternel' (2017) en 'Transiency' (2020) reeds het domein van de allegorie, letterlijk de beeld/spraak: het Griekse werkwoord allègorein staat voor ‘in beelden spreken’. De fotowerken in (DIS)CONNECTION (2022-2023) baden in dezelfde symbolistische sfeer waarin iets – een motief, een klank – staat voor iets anders: het is een teken dat we te begrijpen hebben. Veel meer dan de registratie van een situatie in de studio waar de fotograaf een of meer modellen laat poseren, is elk van deze opnamen een tafereel dat betekenis opeist. De titels van de foto’s geven iets prijs, maar om het tableau vivant echt te ontcijferen moeten we het repertoire van gebaren en houdingen observeren, lezen en duiden, aldus Eric Min in zijn inleiding. De schijnbare eenvoud van middelen waarvan Jef Paepen zich bedient – een vrouwelijk naaktmodel, de nauwelijks zichtbare ruimte van een fotostudio, licht en schaduw, het harde maar immer subtiele zwart-wit – brengt de toeschouwer allicht op een dwaalspoor. Wat de fotograaf ons doorheen zijn gestaag evoluerende oeuvre laat zien, lijkt ongecompliceerd. Niets is evenwel minder waar.