‘Toen hij na afloop van de les de foto op het toestelschermpje aan haar liet zien, hadden ze even dicht naast elkaar gestaan, hun hoofden vlak voor het kleine schermpje. Het was voor Tony alsof er een zinderend elektrisch veld tussen hen hing, dat knetterde en vonkte, en smeekte om ontlading via het magische Elkaar Aanraken. Met niet anders dan de grootste moeite had hij kunnen voorkomen een hand, zelfs al was het maar voor heel even, op haar rug te leggen of op een andere manier fysiek contact met haar te maken.’ 'Eenzaamheid', het eerste deel uit de trilogie 'Die verdomde meisjesliefde' gaat over gevoelens van een volwassen man voor jonge meisjes. Tony, docent levensbeschouwing op een middelbare school, valt op (puber-) meisjes; dan heet dat geen pedo-, maar hebefilie. Hij worstelt met die gevoelens, omdat daar een groot taboe op rust en hij er niet aan toe wil geven. Daarbij blijft hij proberen om een ‘normale’ relatie met een vrouw van zijn leeftijd op te bouwen en een ‘gewoon’ leven te leiden. 'Eenzaamheid' gaat over hoe het voelt om als ‘dader’ te worden weggezet, terwijl je je nooit schuldig hebt gemaakt aan de daad in kwestie (seksueel kindermisbruik) en dat ook niet van plan bent. Hoe je altijd je ware gevoelens verborgen moet houden ten gunste van de maatschappelijke opinie, maar dan wel ten koste van jezelf.