De Roemeens-Nederlandse kunstenaar en theoreticus Calin Dan (1955) heeft in de afgelopen jaren een zeer specifiek interessegebied geformuleerd, de zogenoemde 'Emotional Architecture'. Dan ontwikkelde een heel eigen idioom waarin video en fotografie, naast tekst en muziek, een grote rol spelen. Zijn werk richt zich op het gebruik, de beleving, betekenis en emotionele waarde van architectuur en de stedelijke omgeving. Door zijn observaties van de stad, het rondtrekken door buurten, het contact met bewoners en gebruikers, en het onderzoek naar de tradities, ontwikkelde Dan een bijna psychoanalytische manier van kijken. Zijn werk is een bijzondere integratie van persoonlijke waarneming, folklore, historische feiten en architectonische analyse.