Zelden is het verlies van een grote liefde zo overweldigend en indringend beschreven als in Het jaar van magisch denken van Joan Didion, een van de fijnzinnigste schrijvers van de Amerikaanse literatuur en pionier van de ‘New Journalism’-stijl van schrijven.

Zij beschrijft het jaar na het plotselinge overlijden van haar man, de schrijver Gregory Dunne, na een huwelijk van bijna veertig jaar. In diezelfde periode wordt hun dochter met een coma in het ziekenhuis opgenomen. Met haar gedetailleerde en poëtische stijl neemt Didion ons mee naar een jaar van rouw en verdriet, in een relaas over ziekte, de eindigheid van het leven en bovenal de liefde, met uiteindelijk ook de verzoening met het feit dat haar man nooit meer terug zal komen.