In het Osmaanse Rijk was de dichtkunst het meest beoefende literaire genre. Het was het middel bij uitstek om uiting te geven aan gevoelens en gedachten, en als men bijeen was werd er naar hartenlust gedeclameerd en gezongen. Rondtrekkende derwisjen dichtten over hun verlangen naar de eenwording met God, hun voornaamste geliefde en reisgenoot. Volksdichters dichtten over de geliefde naar wie zij in den vreemde verlangden en over de ellendige omstandigheden van het volk. In hun liederen riepen zij op tot kameraadschap en verzet en zochten zij reisgenoten voor de weg naar bevrijding. De hofdichters dichtten naast lofliederen voor hun mecenas over de liefde en andere genoegens, waarin de wijnschenker, de aangesproken geliefde, werd aangemoedigd om de bokalen opnieuw te vullen met de geestbedwelmende robijnrode drank. In deze tweetalige bloemlezing zijn de hoogtepunten van zeven eeuwen Osmaanse poëzie samengebracht. Sytske Sötemann (1947) is vertaalster van Turkse poëzie en gepromoveerd op Turkse poëzie uit het begin van de twintigste eeuw. Samen met Mehmet Emin Yldrm en Mehmet Çetin stelde ze de bloemlezing Moderne Turkse Poëzie samen. Jan Schmidt (1951) is docent en onderzoeker aan de Universiteit Leiden op het gebied van de Osmaanse geschiedenis, filologie en literatuur. Hij publiceerde talrijke boeken en artikelen, waaronder een vierdelige, geïllustreerde catalogus van Turkse manuscripten in Nederlandse openbare collecties. Sander de Groot (1943) was tot aan zijn pensioen hoofddocent en onderzoeker aan de Universiteit Leiden met specialisatie geschiedenis en letterkunde van Turkije.