‘“En waar ligt dat dan precies, dat Japan?” Alsmaar rechtdoor in die richting. Tot aan het einde van de wereld. Joncour vertrok op 6 oktober. In zijn eentje.’ Zijde is voor Baricco geen roman, maar een verhaal. Een verhaal dat begint met een man die een wereldreis maakt en bij een stil meer terechtkomt. Die man heet Joncour, maar hoe het meer heet, dat weet niemand. Baricco voegt er nog aan toe dat men zou kunnen zeggen dat het een liefdesverhaal is. Maar mocht het alleen dat geweest zijn, dan was het niet de moeite om het te vertellen. Zijde illustreren, dat is een gezicht plakken op Joncour, maar niet op de mysterieuze onbekende, daar, in Japan. Noch op het meer. Dat is je een zijdeworm inbeelden van wel een kilometer lang, een sigaret die de wereld rondreisde, Flaubert en een olifant, een tatoeage op de torso van een Japanse krijger, een catalogus van objecten die gered werden uit een brand, enkele mooie blauwe bloemetjes en ook een achterwerk. Dat is een beeld plakken op verdwenen trouw, liefde in stilte, verlangen en smart. Kortom, allemaal afbeeldingen die, op hun manier, nog eens een prachtig verhaal vertellen. Door het plezier waarmee Alessandro Baricco verhalen vertelt, heeft hij indruk gemaakt als een grote hedendaagse schrijver. Zijn eerste roman Land van glas werd in 1995 bekroond met de Prix Médicis étranger en Zijde werd in 1998 uitgeroepen tot Booksellers International Book of the Year. Zijde werd uitgegeven in meer dan veertig landen. Rébecca Dautremer is een van de meest bekende Franse illustratrices. Ze creëerde met o.a. Ik val op jou en Het grote boek van vergeten prinsessen een stijl die talrijke jonge illustratoren beïnvloed heeft. Ze tekent zoals anderen schrijven: om voortdurend nieuwe verhalen te vertellen.