Plotseling wordt er plaats gemaakt om iemand door te laten. Het is Tibor. Ik kijk verbaasd naar hem. Een man met zoveel gezag en toch zo verlegen, zo eerbiedig tegen iedereen. Hij kijkt mij aan en zegt zo zacht dat alleen ik het kan horen: ‘Wat je ziet is niet gezag, het is respect.’ Ik kijk hem geschrokken aan en een blos kleurt mijn wangen. Ik was vergeten dat hij mijn gedachten kon lezen. Zo begint het verhaal van de ik-figuur in deze roman ‘Schaduwtaal.’ Wat een welverdiend pensioen moest worden, wordt overschaduwd door gevoelens van eenzaamheid, verlies en pijnlijke herinneringen. Als de hoofdpersoon besluit te verhuizen naar een kleinere woning wordt ze gedwongen veel weg te gooien. Maar hoe doe je dat, je leven in een vuilniszak stoppen en weggooien? De draden van toen vallen samen met de draden van nu. Een bont geweven kleed van tijd en afstand, van verdriet en geluk omhult haar als een tweede huid. Tussen alle pijnlijke herinneringen vindt ze de opdracht terug die Tibor haar ooit op de Filippijnen heeft gegeven. Ze besluit mee te gaan met een humanitaire medische missie naar een van de gevaarlijkste plekken op de Filippijnen, de Sulu eilanden. Maar nog voor ze vertrekt krijgt ze geheel onverwacht te horen dat ze kanker heeft. Zal dit haar laatste reis zijn? Is het waar dat je geluk kunt afdwingen? Elles Santegoets is moeder, maatschappelijk werker en wereldreiziger. Na haar opleiding maatschappelijk werk heeft ze bij diverse hulpverleningsinstanties gewerkt. Daarnaast is ze uitgezonden geweest naar de Filippijnen en Sierra Leone. Ze is afgestudeerd in ‘Christendom en Islam’. ‘Schaduwtaal is haar tweede autobiografische roman. Over haar debuutroman ‘Verloren schaduw’ zegt NBD Biblion: een poëtische en beeldende schrijfstijl, meeslepend geschreven en een mooi taalgebruik. Over ‘Schaduwtaal’ zegt Frank Heine: Wie dit boek in handen krijgt en zich de moeite getroost om het te lezen zal een mooi samengestelde roman ontmoeten, waarin de spirituele elementen een prachtige rol spelen en waarachtig blijven doordat deze in reële decors van tropen, verhuizing en ziekte zijn geplaatst. De taal is mooi, het verhaal is authentiek en de spanning blijft voelbaar tot het einde.