In dit boek maakt Annine van der Meer een eind aan het geseksualiseerde, gedemoniseerde en patriarchale beeld van de oervrouwe. Ze rekent af met het vrouwloze beeld van de prehistorie zoals de vaderlandse geschiedenis ons voorschotelt. Als een ware pionier brengt Annine van der Meer orde in de chaos van de venuskunst, de sacrale voorchristelijke vrouwelijke kunst die te maken heeft met leven, dood en wedergeboorte. En dan blijkt dat er geen sprake is van chaos, maar van een coherente symbooltaal die universeel en mondiaal is. Dat vrouwelijke kunst - in tegenstelling tot mannelijke kunst - in grote hoeveelheden is vervaardigd volgens een uniform standaardmodel, dat over vele millennia is overgeleverd. Het bewijs wordt geleverd dat vrouwelijkheid gerespecteerd is en centraal heeft gestaan zonder daarbij de balans met het mannelijke in de oude egalitaire samenlevingen te verstoren. Dit boek bestaat uit twee delen. In deel 1 brengt Annine van der Meer de venuskunst in kaart met een typologie en classificatie van soorten en stijlen. Varianten en lichaamshoudingen plaatst ze in een chronologisch kader tegen de achtergrond van een complexer wordende samenleving. De kunst spiegelt de cultuur en de man-vrouwverhouding in die cultuur. Over de hele linie laat de venuskunst een verharding en militarisering van de samenleving zien, waarin de positie van de vrouw en dus het vrouwbeeld verslechtert. Deel 1 behandelt de periode 35.000 tot 10.000 v. Chr. - vanaf het moment dat de vroeg-moderne mens zich in Europa verspreidt tot het moment dat de laatste ijstijd afloopt en de overgang van jagen en voedselverzamelen naar landbouw inzet. In deel 2 komen verschillende thema’s en de bijbehorende symbolen per cultuur en chronologisch vanaf 10.000 v. Chr. tot het jaar 0 aan de orde. Thema’s die in deel 2 aan de orde komen zijn Venus’ vormen en getallen, de plekken waar zij het liefst verblijft, haar lievelingsdieren, favoriete bomen en planten, meestgeziene lichaamsdelen, haar kleding, kapsel, hoofdtooi en attributen en haar specifieke lichaamshoudingen. Tot slot is er aandacht voor de christelijke Maria, die veel van Venus’ symbooltaal meeneemt naar de christelijke periode. Met Venus is geen vamp, het vrouwbeeld in 35.000 jaar venuskunst krijgen we een verloren deel van onze geschiedenis terug. Dr. Annine van der Meer (1953) is godsdiensthistoricus en theoloog. Zij promoveerde in 1989 bij professor Gilles Quispel. Zij is oprichter, voorzitter en docent van Academie PanSophia, kenniscentrum matriarchaat en eenheidsbewustzijn, die zich onder meer richt op het herontdekken van de vrouwelijke god, de vrouwelijke waarden en de bijdrage van vrouwen in oude en eigentijdse culturen. Zij schreef eerder Van Venus tot Madonna, een verborgen geschiedenis en Van Sophia tot Maria, de wedergeboorte van de verborgen Moeder in de 21e eeuw.