Bores heeft alles om gelukkig te zijn. Vrijdag, zijn trouwe hond. Ark, het eiland dat zijn ouders zelf bouwden in het Zondermeer. Maar dan komt Maan. Zijn nieuwe zusje van het Vasteland. Ineens kan hij niet meer alleen de pan met pudding schoonlikken en loopt er iemand zomaar zijn dominostenen omver. Als Bores bij oma Zalig in de hemel wenst dat zijn zusje verdwijnt en die wens ook uitkomt, lijkt alles weer rustig te worden op Ark. Of toch niet. Ook Vrijdag is immers nergens meer te bekennen. Om zijn hond te zoeken, vertrekt Bores voor het eerst naar het Vasteland. Maar daar moet hij uitkijken voor de Landrotten waar mama en papa hem altijd voor hebben gewaarschuwd. Over hoe het is om een zus te krijgen. En nog meer hoe het is om een broer te zijn. Tine Lefebvre (Kortrijk) durft te geloven dat haar achternaam de reden is dat ze zo geobsedeerd is door taal. Maar het kan ook zijn doordat haar mama haar altijd voorlas, ze haar bibliotheekpasje fanatiek invulde of zichzelf met Libelle leerde lezen. Wat het ook zij: taal is haar ding. Ze leest, schrijft en babbelt in een tempo dat haar oma niet kan volgen. Woorden zijn er nu eenmaal om in te bijten en ze proeft ze het liefst met beide handjes tegelijk. Jacques & Lise (Schaffen) zijn allebei graphic designer. Ze zijn gek op vintage spulletjes, hun zoontje Mon én op elkaar. Met hun meermaals (inter)nationaal bekroonde werk willen ze mensen steeds opnieuw tot verwondering aanzetten.