Je zoekt avontuur dus eet je stierentestikels en pythonpasteitjes

Reizen Voormalig reisjournalist Brigitte Ars gaat in haar nieuwe boek op zoek naar de betekenis van een ‘avontuurlijk leven’.

Wat is avontuur? Het beklimmen van hoge bergtoppen, het bedwingen van gletsjers? Is het een oerwoudtocht, een safari, een diepzeeduikmissie? Of is het veel alledaagser dan dat?

In haar nieuwste boek gaat Brigitte Ars op zoek naar het antwoord. Als twintiger en dertiger werkte ze als reisjournalist en kwam zo op de meest afgelegen plekken. Nu is ze in de vijftig, werkt als docent toerisme aan de hogeschool van Breda en woont ze in diezelfde stad met haar Indiase man en puberdochters in een jarendertighuis. Haar leven voelt comfortabel ingedut – ze verlangt naar midlife adventure.

En dus begint ze een queeste. In Waar is het avontuur? schrijft ze over haar zoektocht. Ze leest boeken en wetenschappelijke artikelen, bezoekt conferenties, interviewt avonturiers, volgt workshops, doet aan introspectie en trekt eropuit. Allemaal met dat ene doel: achterhalen wat ‘avontuurlijk leven’ nu eigenlijk is (en dat vervolgens ook gaan doen).

Genetica en geschiedenis
De veelheid aan bronnen is overweldigend, maar het jammere is dat Ars daardoor nogal aan de oppervlakte blijft. Ze grasduint in genetica en geschiedenis, en net als je denkt ‘daar wil ik meer van weten!’ springt ze over op een ander onderwerp. Een workshop waarin ze op zoek gaat naar haar innerlijke godin krijgt dan wél weer de volle aandacht.

Toch is het boek van Ars zeker geen zweverig zelfhulpboek. Ze is op haar best als ze radicaal eerlijk bij zichzelf te rade gaat en vertelt over haar verleden. Over hoe ze op jonge leeftijd haar moeder verloor en zich toen op het wildwaterkajakken stortte, over hoe ze na een lang ziekbed aan de drugs raakte en daar met wilskracht uiteindelijk weer vanaf kwam. In die passages leef je met haar mee en gun je haar een succesvolle queeste.

‘Voor avontuur hoef je niet naar de Himalaya – ook in het normale leven ligt het binnen handbereik’, staat in grote letters op de achterflap. Toch trekt Ars er tijdens haar zoektocht vooral veel op uit. Naar Noorwegen, naar Groot-Brittannië, naar de Verenigde Staten. In New York bezoekt ze The Explorers Club, waarin door de eeuwen heen vooral witte mannen pochten met hun prestaties en trofeeën. Regelmatig worden er exquise diners georganiseerd: ‘In 2012 bijvoorbeeld bestond het menu uit stierentestikels, pythonpasteitjes, Chinese kwallen, martini’s met koeienogen, ananastorens met schorpioen en een dessert met maden.’

Ars stipt aan dat witte, mannelijke avonturiers nog altijd ruim baan krijgen. Dat blijkt ook het geval in haar eigen boek. De Nederlandse ontdekkingsreiziger Arita Baaijens, die jarenlang per kameel door de woestijn trok en door het afgelegen Altaigebergte reisde, komt nauwelijks aan bod. En de negentiende-eeuwse Alexine Tinne, ook een Nederlandse avonturier, wordt wel bij naam genoemd, maar wie ze was of wat ze deed wordt niet duidelijk vermeld. Zo’n discrepantie wringt.

Maar goed, ‘wie niet kan loslaten, kan geen avonturen beleven’ schrijft Ars, en zo is het. Het zou jammer zijn om het boek te snel terzijde te leggen. Want net als bij een echt avontuur moet je soms even doorploeteren om vervolgens te worden meegesleept.

Vindt Ars waar ze naar zoekt? Uiteraard. Avontuur is vooral een persoonlijke transformatie, concludeert ze, waarbij je nieuwsgierig en onbevangen nieuwe paden durft in te slaan: ‘Uiteindelijk zijn het de bergen in jezelf die je moet beklimmen.’ Geen wereldschokkend nieuw inzicht, maar wel een boodschap die resoneert. Waar is het avontuur? moedigt aan om uit je comfortzone te komen en met frisse blik om je heen te kijken, en is alleen daarom al de moeite waard.

12-08-2022 Gemma Venhuizen