Een zee van liefde

Een pinguïn die verliefd is op een beer, kan dat?

Kinderboek De Vlaamse illustrator Pieter Gaudesaboos wilde met zijn nieuwe prentenboek een zo volledig mogelijk antwoord geven op de vraag wat liefde is.

Op de shortlist van de Boon, een nieuwe prijs voor kinder- en jeugdliteratuur, prijkt het mooie Een zee van liefde van de Vlaamse illustrator en vormgever Pieter Gaudesaboos. Hij geniet in eigen land al veel waardering, zijn Linus won in 2008 de Gouden Uil, een inmiddels opgeheven Vlaamse kinderboekenprijs.

Een zee van liefde begint eigenlijk al op de binnenkant van het omslag, waar we een klein roeibootje in een eindeloos blauwe zee volgen. ‘Pinguïn was al lang onderweg’, lezen we vervolgens. ‘Al die tijd zeulde hij een koffer, een lantaarn en een groot geheim met zich mee.’ Pinguïn meert aan en met elke stap die hij neemt worden zijn voeten zwaarder. Hij gaat zijn vriend Beer vertellen dat hij verliefd op hem is. Die moet lachen om de liefdesverklaring, want hoe kan hij nou verliefd op hém zijn? Ze zijn zo anders? En wat ís liefde dan wel? Blozend legt Pinguïn uit: ‘Liefde voel je vanbinnen, als een storm die door je lijf raast. Je buik lijkt wel zeeziek en je tenen gaan ervan tintelen.’ Beer voelt het niet voor Pinguïn, hij voelt alleen een beetje honger.

Twee jongens
Een zee van liefde is een antwoord op de vraag wat liefde is, van zijn zesjarige dochter, zo legt Gaudesaboos uit in interviews. Kinderen zijn volgens hem steeds jonger bezig zijn met deze vraag. Als homoseksuele vader wilde Gaudesaboos een zo volledig mogelijk antwoord geven.

Een zee van liefde is door de thematiek en volledigheid een tamelijk beladen boek. Kinderen zijn misschien inderdaad eerder bezig met liefde en verliefdheid, maar in Een zee van liefde wordt die wel erg vanuit de volwassene uitgelegd. De expliciete boodschap maakt het boek anders dan Kikker en Pad of De wind in de wilgen, boeken die ook gaan over liefde tussen twee jongens, maar deze minder nadrukkelijk uitleggen en vooral naar voren brengen in de avonturen van de personages. Dat gezegd hebbende is Een zee van liefde wel een bijzonder mooi vormgegeven en uitgewerkt verhaal over dit thema.

Pas als Pinguïn naar huis is geroeid, wordt Beer zich bewust van de gevoelens die bij hem ontstaan zijn. Ze hebben een zomerlang gevliegerd, aan het strand gelegen, en gepraat over hun diepste gedachten, maar toen er niks veranderde, vond Pinguïn het tijd om naar huis te gaan. Prachtig aan Een zee van liefde is hoe illustraties en tekst elkaar afwisselen in het vertellen van het verhaal. Als Pinguïn vertrokken is, ebt ook de kleur weg uit de illustraties.

Handdoeken
Gaudesaboos kiest zijn woorden zorgvuldig, waardoor de vertelling nergens zoetsappig of kitscherig wordt. De taal is eerlijk, aarzelend en openhartig, zoals liefde kan zijn. Ze raken aan de kern van de vertelling: je kiest niet op wie je verliefd wordt en liefde komt in talloze vormen. Het laat zich niet dwingen en het laat zich niet vangen in een hokje.

Mooi is hoe Pinguïn en Beer in de vormgeving van Gaudesaboos telkens juist wél in een hokje geplaatst worden. In sommige gevallen door een wit kader om de illustraties te laten lopen, soms door de figuren met de tekst van elkaar te scheiden. Of door ze op twee verschillende handdoeken neer te leggen, zoals op het omslag het geval is. Die slimme vormgeving voegt, net als het eerder laten wegebben van kleur om gemis uit te drukken, ontzettend veel toe en maakt van deze vertelling een rijk, gelaagd prentenboek.

28-01-2022 Aukelien Weverling