Als Rosie achttien is wordt ze met haar moeder, zusje en broertje door de nazi’s weggerukt uit hun vertrouwde leven in Crasna, een dorpje aan de grens van Roemenië en Hongarije. Vanaf dat moment begint hun onvoorstelbare helletocht langs verschillende concentratiekampen.
Hoewel iedereen Rosies rode haar lelijk vindt, put zij er juist kracht uit. Als ze bij aankomst in Auschwitz meteen wordt kaalgeschoren, voelt het daardoor alsof ook een deel van haar bestaan wordt afgenomen. Maar midden in alle chaos en hopeloosheid realiseert ze zich dat de nazi’s één ding niet van haar kunnen afpakken: haar enorme doorzettingsvermogen, dat ze mede ontleent aan dat unieke haar.
De gruwelijkheden van de concentratiekampen en dodenmarsen worden op kale, indringende wijze beschreven en afgewisseld met impressies van het alledaagse, joodse gezinsleven in een dorpje dat nog geen weet heeft van de aanstaande verschrikkingen.

Nechama Birnbaum (1994) woont met haar gezin in New York. Door de indrukwekkende verhalen die haar grootmoeder haar van jongs af aan vertelde, wist ze dat ze de belevenissen van haar grootmoeder wilde opschrijven en met het grote publiek wilde delen.

Het roodharige meisje van Auschwitz werd in de Verenigde Staten direct omarmd door lezers van alle leeftijden, getuige de vele lezersreacties:

‘Dit boek is niet mooi. Het is niet romantisch. Het is een wreed verhaal. Het is rauw, emotioneel en authentiek. En het is o zo belangrijk.’

‘Alsof je zelf naast je grootouders zit die je hun verhaal vertellen.’

‘Dit boek gaat niet alleen over een Holocaustoverlevende – het gaat over ervaringen die ons allemaal, of je nu joods bent of niet, met elkaar verbinden: liefde, dood, huwelijk, familie en volwassen worden.’