Van stadsommetjes tot on-Nederlands natuurschoon

Wandelboeken NRC recenseert de komende tijd uiteenlopende wandelboeken. Deze keer: wandelen door vestingstadjes, langs de fraaie IJssel en door de heuvels van Zuid-Limburg én daarbuiten.

Het adembenemende zuiden
Nederland zit vol met schitterende plekken, maar er gaat natuurlijk niets boven de adembenemende schoonheid van Zuid-Limburg. Dat uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig onlangs weer een nieuw wandelboek (er waren er al een paar) over het zuidelijkste deel van ons land uitgaf, bezorgde mijn hart dan ook meteen een vreugdesprongetje. Ik koos om te beginnen voor een wandeling vanuit Epen; bewust, omdat ik hier al vaker had gewandeld en benieuwd was of deze route van veertien kilometer mij nog iets nieuws zou brengen. Dat deed het: het gebied blijkt nog mooier dan ik al wist, met een mij nog onbekend stukje langs riviertje de Geul, stille holle wegen en een pittige heuvelklim die deels door het bos voert en prachtige vergezichten oplevert – en dan toch geen mens tegenkomen. Afsluiting op het terras met het mooiste uitzicht van Nederland, de Gerardushoeve, is een must. Daar mijmerden wij nog even na, constaterend dat ook dít wandelboek van Gegarandeerd Onregelmatig weer van een buitengewone klasse is, met een heldere beschrijving en aanwijzingen die telkens weer gewoon blijken te kloppen – met dit boek moet je echt je best doen om verkeerd te lopen. Ook de kaarten zijn goed en geven als er dan toch enige twijfel is snel duidelijkheid welk paadje in te slaan. Van alle tochten is trouwens ook een gps-track te downloaden.

Wandeling twee, eveneens veertien kilometer, begint net over de Belgische grens in Kanne, en dit was toch wel de spectaculairste wandeling tot nu toe. Onthoud dit: het fraaie Zuid-Limburg stopt niet bij de landsgrenzen! In dit deel van Wallonië (de Franstalige borden verhogen het vakantiegevoel) zijn de mergelgroeves misschien wel op hun mooist. Van stevig klimmen naar steil dalen gaat het, met een rustiek maar zeer aangenaam deel pal langs de Maas, die hier nog uitbundig begroeide oevers kent; er drijven zelfs grote hoeveelheden waterlelies op de rivier.

De tocht, die wel een redelijke conditie vereist – ook op het laatst, als de benen al vermoeid zijn, volgt nog een stevige klim – voert vlak voor het eindpunt nog over de binnenplaats van een heus kasteel (Neercanne, met horeca), wat deze topdag ook nog een welhaast koninklijk tintje geeft.

08-07-2022 Saskia van Loenen