Los het nou gewoon op!?

Hoe komen we uit de crises die we nu meemaken? Dit boek maakt zichtbaar hoe we het menselijke en natuurlijke verwaarlozen en democratische kwaliteit verliezen. Dit besef groeit in de hele westerse wereld. We moeten wezenlijk anders met elkaar en de wereld omgaan. Kan dat, lukt dat, wat komt erbij kijken? Wim van Dinten vertelt met vaart en energie hoe wijzelf, politici, bestuurders van organisaties en wetenschappers wisselwerking negeren. Je ervaart dat de manier waarop de huidige gevestigde orde regeert en bestuurt onhoudbaar is geworden. En je ontdekt hoe het anders kan en moet. Vragen die Wim van Dinten in dit boek behandelt zijn: Kwamen onze crises bewust of onbewust tot stand? We lijken ons denken moeilijk te kunnen veranderen. Hoe komt dat? We blijven doen zoals we deden. Kunnen we niet anders? Rationalisten vinden dat boeren hun bedrijf naar een ander paradigma moeten inrichten, en snel ook. Zijn boeren daartoe in staat? Groningers hebben steeds gelijk gehad maar het niet gekregen. Politici en bestuurders hebben hen aangehoord, maar niet geluisterd. Verbazingwekkend, hoe kan dat? In de affaire over de kinderopvangtoeslagen zag je dat de overheid was losgezongen van de realiteit. Wat zit daaronder? Het valt op dat veel mensen en overheden alle betekenis in geld uitdrukken. Dat doen ze zelfs bij milieu- en duurzaamheidskwesties. Waar wijst dat op? We leven in een rechtsstaat maar het recht bleek niet bij machte onrecht te corrigeren. Verbijsterend. Hoe kan dat? Is onze democratische rechtsstaat nog democratisch? Elke crisis duidt op het feit dat we niet uitgaan van wisselwerking. We zijn doorgeschoten in denken en doelen stellen. Wat is de richting waarin we verder kunnen? Welke stappen kunnen we nu zetten? Hoe kunnen we betrouwbaar en met overzicht geïnformeerd worden? Wim van Dinten is de oprichter van Stichting Sezen. Dit boek bevat bijdragen van Imelda Schouten en Leonie van Dinten. Samen met Imelda Schouten schreef Wim van Dinten de boeken "Realiteit en werkelijkheid" (Eburon, 2022) en "Zijn zij gek of ben ik het?" (Eburon, 2008).