Meedogenloos

Kort voordat een laffe aanslag een einde aan zijn leven zou maken, schreef Nederlands beste en bekendste misdaadverslaggever Peter R. de Vries over ‘Meedogenloos’: Het verhaal zit heel goed in elkaar – ja, soms zelfs ingenieus! - en heeft een zeer sterk, verrassend slot. De eigengereide, ietwat dwarse Lucien de Lange komt weer goed uit de verf. Ik betrapte me zelf er op dat ik steeds verder wilde lezen en daarvoor elk moment aangreep. Dat is voor een boek natuurlijk de beste aanbeveling. Foto. Van de auteur Kajé Dijkema verschenen eerder bij Uitgeverij Profiel “Dwaallichten en vallende sterren”(2014), “Obsessies”(2016) en “Over lijken op het Hoogeland” (2018). Rechercheur Lucien de Lange nadert de pensioengerechtigde leeftijd en is in zijn laatste dagen bij de recherche in Delfzijl tegendraadser en eigenzinniger dan ooit. Als er een brute liquidatie wordt gepleegd op een volkomen onschuldige huisvader raakt De Lange betrokken bij het onderzoek. Hij mijdt zijn jongere onervaren chef, die naar zijn mening een volstrekt verkeerde koers vaart, zoveel mogelijk en als contact onvermijdelijk is leidt dat tot verhitte discussies en ijzige confrontaties. Zonder het al te nauw te neme met de regels gaat De Lange ondertussen onverstoorbaar zijn eigen gang en komt zo steeds dichter bij de waarheid. ‘Meedogenloos’ is misschien wel het laatste optreden van de rebelse rechercheur, maar ondertussen blijkt dat hij eigenlijk niet gemist kan worden. Oud-rechercheur en schrijver Klaas Jan Dijkema levert weer vakwerk af met een verhaal dat heel dicht bij de werkelijkheid blijft en dat de oplettende lezer uit het echte misdaadnieuws van 2002 zal herkennen. Na lezing denk je alleen maar: hoe kunnen we Lucien de Lange weerhouden van zijn pensioen? Peter R. de Vries.