In de tweede helft van de negentiende eeuw ontstond er een felle discussie over de zogenaamde handel in blanke slavinnen. Dit waren in de ogen van het publiek meestal piepjonge, onschuldige vrouwen die eenmaal verleid door bordeelhouders en hun trawanten door Europa werden gedirigeerd om met hoererij voor hen geld te verdienen. Aan de hand van de gegevens uit enkele Nederlandse gemeenten (Rotterdam, Breda, Nijmegen en Den Haag) wordt onderzocht in hoeverre dit klopte. Een onderzoek naar feiten en oorzaken, maar ook een geschiedenis met vele verhalen. Zoals van het prille Engelse meisje dat in een Brussels bordeel terecht kwam, nadat zij eerst op last van een hoerenmadam was verkracht. Of het verhaal van de vooraanstaande Rotterdamse zakenman die samen met een Franse prostituee ver van huis stierf. Uit meerdere van deze verhalen blijkt dat de misstanden in de prostitutie mede het gevolg waren van de lakse houding van de overheid op dit terrein. Tegelijk wordt in dit boek echter ook het succesverhaal van de Rotterdamse politie beschreven. Haar lukte het door internationale samenwerking een jonge vrouw uit een Lets bordeel te halen. Alle geschiedenissen en analyses eindigen uiteindelijk met de sluiting van het Rotterdamse topbordeel Palais Oriental. Een sluiting die de reinen en de zaligen voor een kort moment de hoop schonk dat netheid en fatsoen Nederland voortaan zouden regeerden.