Het lange gedicht Nieuwe Zon van Jacob Groot is allesomvattend genoemd en zijn nieuwste poëzie wil daar niet voor onderdoen. Vol vragen betreedt ze het kwetsbare gebied van de beëindiging en de verwijdering.

Wat is verlies precies? Kunnen we iemand echt kwijtraken? En hebben we dan verloren? Is een afscheid ook een rite? Of kan het zelfs verrijken?

In 52 bonte taferelen geeft de poëzie zelf alle mogelijke antwoorden. Haar toonsoort is sober en intens. Want ze zoekt geen troost, maar haar samenhang verbindt en haar schoonheid verlicht.

Jacob Groot schrijft poëzie, romans en essays. In 2012 ontving hij de A. Roland Holstprijs voor poëzie.

'Een psychedelische road movie (...) Groots taal schittert, knalt en verbluft als illegaal vuurwerk.' De Groene Amsterdammer

'Nieuwe Zon staat vol met schaamteloze taalschoonheid en dat durft tegenwoordig niemand meer.' Babel