Honden, hippe horeca en een heerlijke idylle

Wandelboeken NRC recenseert uiteenlopende wandelboeken. Deze keer: wandelen tussen de hondenbaasjes, langs gave (lunch)plekken in elk seizoen en door de fraaie Achterhoek vol ijsvogels.

Land van Normaal
Het is bijna niet bij te houden, zoveel nieuwe wandelboeken verschijnen er de laatste jaren bij Gegarandeerd Onregelmatig. Maar wat een feest is dat, want het zijn vrijwel altijd de beste in hun soort. Een van de jongste edities is Wandelen in de Achterhoek, en dat ik deze meteen wilde gaan bespreken komt mede door de auteur: Truus Wijnen, de wandelkoningin van Twente zoals haar terechte bijnaam luidt. Ditmaal wandelde ze in een gebied daar niet ver vandaan, wat resulteerde in 20 rondwandelingen, tussen de 8 en 13 kilometer.

De eerste die we lopen ligt op de kaart uiterst rechts, bijna in Duitsland dus, en start bij de watermolen van Eibergen. Het is een van de kortere routes: 9 kilometer, al tikt de Fitbit-gps na afloop slechts 8,1 kilometer aan. Goed te doen dus, deze wandeling, en ook zeer aantrekkelijk in de winter, zo blijkt op een van de zeldzaam zonnige januaridagen: er wordt weliswaar door stukjes bos gelopen, maar het grootste deel voert over paadjes bij weilanden, de oever langs riviertje de Berkel, en verharde weggetjes langs boerderijen. Als het even kan verkies ik onverharde paden, maar in dit donkere, doorgaans natte seizoen zijn die asfaltweggetjes juist een pre. De boerderijen die je passeert zijn veelal prachtig om te zien, en dat de weilanden in dit gebied dankzij het ontbreken van ruilverkaveling relatief bescheiden van formaat zijn en bovendien omringd door veel bomen, maakt ze uiterst aantrekkelijk. Zeker als daar lakenvelders in blijken te grazen, de mooiste koeien. Een fijne, afwisselende wandeling, waar je zelfs op zo’n fraaie zonnige zondag nauwelijks een mens tegenkomt; dat belooft wat als je hier op een willekeurig doordeweekse dag neerstrijkt.

De tweede route voert naar Hummelo, voor Normaal-fans ongetwijfeld een begrip wegens het grote standbeeld van deze oer-Achterhoekse band tegenover het ouderlijk huis van Bennie Jolink, maar voor ons een volledig onbekend plaatsje – en hoe onterecht, blijkt als we na de koffie in het historische hotel De Gouden Karper bij het startpunt binnen een paar minuten al in de natuur lopen. Ook hier weer schattige weitjes omringd door prachtige grote beuken en eiken, en al zijn ze op deze februaridag nog kaal, toch is het al volop genieten. Wandelend langs een akker vliegen er ineens tien patrijzen op. Patrijzen! Het gaat slecht met deze fazant-achtige vogel, maar hier zitten ze dus gewoon nog. Verderop bij een haventje zien we de blauwe flits van de ijsvogel. Net als we denken dat de dag niet beter had gekund – en dat bij somber miezerweer – worden we bij riviertje de Oude IJssel aan de voet van een fraai kasteel getrakteerd op nóg een ijsvogel. Na een kwartier intens geluk – hij laat zich van dichtbij en van alle kanten zien – wordt verderop midden in een bos bij een verstilde poel het feest compleet met ijsvogel nummer drie. Wij gaan de rest van ons leven nog heel vaak terug naar Hummelo.

Het fijne aan dit boek is niet alleen een – zoals bij deze auteur te verwachten – zo goed als foutloze routebeschrijving, maar ook de heldere kaartjes, het altijd duidelijk vermelden van horecagelegenheden en de aparte tekstblokken bij de wandeltekst die duiding geven bij bijzonderheden. Erg handig zijn ook de gps-tracks die je thuis alvast kunt downloaden: mocht je dan, ondanks de heldere beschrijving, tóch even twijfelen of dit nou dat kruispunt van bospaden is waar je rechtsaf moet, dan is één blik op het gps-kaartje voldoende – het rode pijltje geeft direct exact aan welke kant je op moet. Daarmee wordt verkeerd lopen zo goed als onmogelijk. En dat in zo’n heerlijke idylle als de Achterhoek. Een boek om te koesteren.

10-02-2023 Saskia van Loenen