Nederland heeft de afgelopen jaren te maken met een opeenstapeling van crises. De coronapandemie leidde tot een ongekende economische krimp en even ongekend overheidsingrijpen. De oorlog in Oekraïne ging gepaard met een energiecrisis, daarna volgde een periode van hoge inflatie en stagnerende economische groei. Burgers maken zich zorgen over bestaanszekerheid, bedrijven over hun toekomst. Beide groepen kijken naar de overheid voor oplossingen. Tegelijkertijd is er sprake van een vertrouwenscrisis. Nederland lijkt het vermogen kwijtgeraakt om keuzes te maken en daarmee crises te voorkomen. Klimaat, stikstof, migratie, wonen, de kwaliteit van het onderwijs, de betaalbaarheid van de zorg: het zijn allemaal maatschappelijke vraagstukken die prangender worden door het ontbreken van beleidskeuzes. Er ontstaat een compensatiesamenleving, waarin de overheid problemen niet aanpakt maar afkoopt en vooruitschuift. Pieter Hasekamp analyseert in De crisis voorbij de werking van de economie en het gevoerde beleid. Maar hij schetst ook een langetermijnperspectief voor de Nederlandse economie en samenleving en geeft recepten voor beter beleid langs de lijnen van verdienvermogen, verduurzaming en verdeling.

Pieter Hasekamp (1965) is sinds 1 maart 2020 directeur van het Centraal Planbureau. Hij is columnist bij Het Financieele Dagblad en tevens onder meer kroonlid bij de Sociaal-Economische Raad.