Je wilt wel weer eens een wielrenner zonder mondkapje op een podium zien stralen – laten we hopen dat het daar in het wielerjaar 2021 van komt. En dat de Ronde van Vlaanderen massaal in de buitenlucht mag worden bekeken en dat er op de kasseien van Parijs-Roubaix kan worden gekoerst. Hopen, hopen, je kunt als wielerliefhebber niet zonder hoop. Wie we, met of zonder mondmasker, heel graag op een podium met de bloemen zouden zien zwaaien, is Fabio Jakobsen. Zijn nog prille carrie`re en die van zijn vriend Julius van den Berg waren al vier Muren lang onderwerp van een serie die Menno Haanstra schrijft – over hun verleden en heden. Lees in aflevering vijf wat die verwoestende val in Polen met Fabio deed, hoe hij op de rand van de dood balanceer- de en hoe het nu met hem is. Hoewel veertig jaar ouder dan Jakobsen is ook Johan van der Velde nog veel te jong om dood te gaan. Twee jaar geleden werd hij getroffen door acute leukemie. Bart Jungmann, die eerder de biografie Langs het ravijn over hem schreef, zocht Van der Velde opnieuw op. De afgrond zag er weer dreigend uit, maar Johan, optimistisch als vaker, sloeg zich erdoorheen – het liefst wil hij alweer een teambus besturen. Dat het met Frank Vandenbroucke daarentegen heel anders is afgelopen weten we; wat voor een renner (en mens) hij was, valt nog eens te lezen in de reconstructie van Luik-Bastenaken-Luik 1999 die Wiep Idzenga voor zijn serie Every picture tells a story maakte. Wout van Aert, de beste Belgische wielrenner van het afgelopen jaar, is iemand die in zijn sportcarrie`re over meerdere levens lijkt te beschikken. Veldrijder, klimmer, sprinter, tijdrijder, superknecht. Frank Heinen beschreef het publieke bestaan van deze homo universalis – een contrast met oud-renner Martijn Maaskant die zich te- genwoordig als rattenvanger in de anonimiteit koestert, al wilde hij daar aan Thomas Sijtsma wel iets over vertellen. Een superknecht bleek ook Lennard Hofstede te zijn, in de voorlaatste etappe van de Vuelta 2020. Martijn Sargentini rekent in deze Muur voor hoe hij er mede voor zorgde dat zijn kopman Roglic? de Ronde van Spanje won. Over loyale knechten gesproken: Ramon Sinkeldam is er zo een. Hij legt het waar- om daarvan uit aan Nando Boers in de reeks ‘Beroep: wielrenner’. Met een liefdes- verklaring van dichter Willie Verhegghe aan de Polareberg, Peter Winnen die vertelt hoe je een goede wielrenner kunt worden en een essay van Martijn Sargentini over de vraag hoelang het wielerkoersen nog gegeven zal zijn hele landschappen te door- kruisen, biedt deze Muur, hopen wij, veel leesstof die doet uitzien naar de komende voorjaarsklassiekers.