O, de Berry! Een van de mooiste – en onbekendste – streken in het hart van Frankrijk, en ook nog eens de streek van de schrijfster George Sand, die ik hartstochtelijk bewonder. Ik had er in 1999 een tweede huis gekocht en raakte langzaam maar zeker vertrouwd met de bewoners van de tien andere huizen in dit gat in Frankrijk, dat ik Het Gehucht doopte. Achttien jaar lang verbleef ik met tussenpozen in de Berry. Er kwamen nieuwe bewoners in Het Gehucht, zoals Emma, die Friese paarden fokte. Het leven van boer Pascal verliep steeds grilliger, zowel qua beroep als vrouwen. Parijs werd gedurende zes jaar mijn standplaats, vlak bij de Berry. En George Sand kwam steeds meer ‘in’, ze kreeg zelfs een nieuw museum in La Châtre.
Hoe geweldig ik mijn nieuwe stek ook vond, het haperende internet ging me steeds meer opbreken. Wat bleef was het verstilde landschap, de riviertjes, de geheimzinnige Vallée Noire. Zo vertrouwd, zo beeldschoon. Een plek om domweg gelukkig te zijn.

Rudi Wester studeerde Franse taal- en letterkunde. Ze is literair criticus, oud-directeur van het Institut Néerlandais in Parijs en oud-directeur van het Literair Vertalingenfonds. Ze schreef onder meer Beau Berry (2004), Vriendinnen van vroeger, vrouwen van nu (2012) en Bestaat er een raarder leven dan het mijne? Jef Last 1898-1972 (2021).